Gedichten van Hubke
Kerstkind… (01)
Kerstkind op aarde
Edelmoedig met
Rust en waarde,
Stille kracht en evenwicht
Teder en oprecht
Met pure liefde
In ons hart, terecht
Straalt zijn Goddelijk licht
Kerstgedachte … (02)
Onenigheid, onvrede, oorlogshandelingen
in grote, maar ook in kleine landen
Laat iedereen stoppen met negatieve dingen
en eindelijk inéénslaan de handen
Kerstmis…
Kribbe…
Kind…van liefde en vertrouwen
Samen met Hem kunnen we aan de vrede bouwen
Dit gedicht is ook geplaatst in: "Even alleen met God",
een uitgave van Gedichtensite.nl.
Thuiskomst… (03)
In ’n klein huisje aan de veldweg,
woont moeder met Ansje en Richard;
-vader is reeds vele jaren weg-
leven in armoede is zeer hard.
Drank is voor vader fataal geweest,
in dronken toestand weggelopen;
maar bij het naderende Kerstfeest,
blijven ze allen toch maar hopen.
Vijfentwintig december breekt aan
en ‘n kerststalletje wordt versierd;
de kinderen steken kaarsjes aan,
bij licht en gebed wordt Kerst gevierd.
Plots horen ze buiten een geluid,
alsof iemand om het huisje gaat;
dan opeens een tikken op de ruit,
wie komt er nog op bezoek zo laat?
Moeder opent voorzichtig de deur,
ziet, met de kinderen aan haar schort,
een man met ‘n baard en vale kleur,
die het plotseling te machtig wordt.
Tranen vloeien over zijn gezicht
en hij hoort een drievoudig: “Vader”;
zo schenkt ’t Kerstkind vreugde en licht
en brengt vree en verzoening nader.
Dit gedicht is gemaakt n.a.v. het Kerstverhaal:
"Het huisje aan de veldweg".
(Zie: "Een oud verhaal...")
Kerstkindje… (04)
Ergens was er een koning geboren,
die mare werd verspreid overal;
tevens waren berichten te horen,
dat het gebeurd moest zijn in een stal.
Het was Jezus die ´t levenslicht zag,
in die oude stal, in Bethlehem,
alwaar hij slapend in een kribbe lag;
beide ouders waakten over Hem.
Jezus was gekomen om te helpen,
allen bij te staan in vreugd en smart,
het geestelijke bloeden te stelpen,
rustend in ´t kribje van ons hart
Kerstmis… (05)
Kerstmis, tijd van cadeau´s en eten,
drinken en het je goed laten gaan;
aan jezelf denken, anderen vergeten,
is één manier om in het leven te staan.
Kerstmis, tijd van jong en nieuw leven,
van hopen op een vredig bestaan;
weinig nemen, veel aan anderen geven,
óók een wijze om door het leven te gaan.
Gedachten, met hemelsbreed verschil,
de één weinig, d´ander méér waarde;
gelukkig heeft ieder mens een eigen wil,
en kiest zelf wat het beste is op aarde.
In een kribbe… (06)
Met Kerst is het zover,
Zijn geboorte wordt herdacht;
het teken van de Ster…
…vrede, waar ieder naar smacht.
Biddend aan Zijn voeten,
veel mensen van goede wil;
zij die dat niet moeten…
…zijn afwezig, hard en kil.
Hij ligt er vredig stil,
in ´n kribbe in de stal;
het Kind van goede wil…
…een wil die ons redden zal.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten