DIVERSEN

Gedichten van Hubke:

´n Gedicht…     (01)

Je kunt je liefde uiten of je gram halen,
door je emotie te leggen in een gedicht;
nog romantischer dan gewone verhalen
en romantiek is toch van groot gewicht.

Emoties zijn kenbaar in een mooi gedicht ;
ze proberen gevoelige snaren te toucheren
en worden ze op de juiste plaats gericht;
dan zullen ze ongetwijfeld effect sorteren.

“Laudatio…”     (02)

Muziekgezelschappen en koren,
brengen allerlei muziek en zang,
strelend voor luisterende oren,
tevens cultureel van enorm belang.

Laat bazuinen schallen, trommels slaan;
muziek en zang van velerlei soort,
klanken voor ‘n lach en voor ’n traan
zuiver gericht op mens en hemelpoort.  

Gezongen door alt, bas of tenor,
om de Heer bijzonder te danken;
orgelspel in een prachtig decor;
“Laudatio” van zuivere klanken.


Een dagje zalig nietsdoen…     (03)

…op een vrije warme lentemorgen,
stap ik slaapdronken uit mijn bed
en hoop op een dag zonder zorgen,
terwijl ik het raam wijd openzet;

na een heerlijk en verfrissend bad,
neem ik een ontbijt met spek en ei;
loop dan rustig over het kiezelpad,
naar een idyllisch plekje in de wei;

in het leven zijn er al eens dagen,
die als een teken van de prille lente,
geen andere opdracht van ons vragen,
dan alleen maar: “Dolce far niente”…

De mijn...     (04)

Vierenvijftig jaar geleden,
voor’t eerst afgedaald in de mijn;
voor velen was’t daar beneden,
noodzakelijk om er te zijn.

De bevolking  van Nederland,
had behoefte aan’t zwarte goud;
mijnwerkers met hun sterke hand,
hakten kool, velen hadden koud.

De mijnen waren stimulans,
voor de Limburgse industrie;
gaven vele mensen de kans,
op goed leven in harmonie.

Maar vóór de jaren zeventig,
kwam voor allen de tegenslag;
wat gebeurde blijft levendig,
was iets dat niet gebeuren mag.

Eén voor één alle mijnen dicht,
zogenaamd als overbodig,
voor Haagse politiek gezwicht
en het was niet meer zo nódig.

"Hubke" als opzichter

                                  Nu zijn we weer jaren later,
                                  met vervangende industrie;
                                  geen mens denkt nog aan die flater,
                                  aan moord op de mijnindustrie.

                                  We leven in een nieuwe eeuw,
                                  om het zwarte goud of kolen,
                                  geeft men nauwelijks nog ’n schreeuw;
                                  wat nú telt is wind en molen.

                                  De komst van hamster...bever...das,
                                  maakt Limburg weer natuurgebied,
                                  dat met heuvels en hun gewas,
                                  voor het toerisme toekomst biedt.

                                  Mijnen zijn nu geschiedenis,
                                  wat er blijft is de nostalgie,
                                  naar romantiek in duisternis,
                                  van Limburgs gouden industrie.


Ode aan het diner…     (05)  
   
Netjes op een rijtje liggen ze klaar,
lepel, vork en mes voor vlees en vis;
borden, glazen, staan keurig naast elkaar,
het geheel op een perfecte dis.    

Eerst ´n drankje, daarna het voorgerecht,   
heerlijke cocktail van garnalen,
prachtig in bedje verse sla gelegd,
waarmee de kok wel eer zal halen.    

Het hoofdgerecht zalm wordt nu opgediend,
met garnering zeer vermeldenswaard;
uiteraard heeft de kok een ster verdiend,
met het allerbeste van de kaart.    

Aardappels, groente, van het beste soort,
met een heerlijk sausje toebereid;
daarbij een wijn die tevens punten scoort:   
Bourgondisch zijn mag wel op zijn tijd!   

Als laatst dan het toetje of nagerecht,
kosten noch moeite heeft men gespaard;
de naam “IJstuin” klinkt uiteraard terecht,
in een kring van ijs veel fruit vergaard.

Smakelijk eten !


Verwaande IJdeltuit…     (06)

kijk haar lopen in de straat,
met statige trotse tred;
een, twee, altijd in de maat,
logisch dat men daar op let.

        heeft haar hoofd hoog in de nek,
        laat wiebelen haar borsten;
        aan de make-up geen gebrek:
        dikke mascara-korsten.

en maar draaien met de kont,
veel bekijks van ’t publiek;
ze maakt ’t wel al te bont,
dit maakt me werkelijk ziek.
          
        stinkend rijk noch bedelstaf,
        tóch leeft ze wat opgeklopt;
        daarom vraag ik mij dus af:
        drol, wie heeft je nou gedropt?
            

                maar het gebeurt niet zo vaak,
                vertonen van zulk gedrag;
                daarom is’t een goede zaak:
                ijdeltuiten niet iedere dag!

IJdeltuiten-schoentje, merk: "Kakmadam"

Bloemetje...     (07)   

O, prachtige ongerepte bloem,
wanneer mensen jou plukken gaan,
bij mooi weer en bijengezoem,
is het met je leven snel gedaan.    

Doch als zij thuiskomen, iets later,
brengt hun clementie nog geluk;
ze plaatsen jou in fris water,
je levensader is nóg niet stuk.

De knuffel van Joep…     (08)

Er was eens een klein speelgoedbeertje
dat de naam Knuffel had gekregen
ik zag hem samen met zijn heertje
pienter baasje, doch wat verlegen    

Dat kleine heertje was drie jaar oud
hield veel van Knuffel en heette Joep
hij zei eens: “zolang ik van je houd
plaats ik je zeker niet op de stoep!”   

Na twintig jaar zag ik Joep plots wéér
met een knuffel lopend door de straat
echter niet de óude knuffelbeer
maar een waar je hart van overslaat   

                      Kleine kinderen worden groter en hier 

                      beleefde Knuffel ´n metamorfose
                      het omhulsel belandde bij Rd-vier
                      de  inhoud  krijgt van Joep nu rode rozen
                                                          

                                                    

Het arme muisje…     (09) 

Ergens in een klein knussig huisje,
kwam op zekere dag een diertje;
dat slimme diertje was een muisje,
het benutte echt ieder kiertje.    

Het muisje kwam vaak binnentreden
en liet zich alle voedsel smaken;
daar grote poes was overleden,
scheen het niet in paniek te raken.   

Er werd toen een kleine val gekocht,
waarin ’n stuk kaas met een geurtje,
een schemerig plaatsje opgezocht
en geplaatst bij het muizendeurtje.   

Snel was het muisje erin getrapt,
in dat kleine knussige huisje;
toen was het valletje dichtgeklapt…
…erin…het arme dode muisje.  


Nelis, de visserszoon…     (10)

Regenachtig fris, op ’t zandige strand
sterke wind vanaf een onrustige zee                       
waaiend over het Z-Hollandse land 
maar ondanks de koude is hij tevree   

Die verkwikkende kille noordwestenwind
laat langzaamaan teruggaan z’n gedachten
naar zijn vroegere tijd, toen ie als kind
in de vissershaven stond te wachten 

Nelis’ vader was eerder uitgevaren  
met de stoere vissers op de haringvangst
harde wind en zeer woelige baren 
bezorgden achterblijvers altijd angst   

Echt veilig voelde hij zich aan moeders hand
samen wachtend op terugkeer van de boot
die met stoere haringvissers bemand 
onderdeel was van de Hollandse vloot

     Wanneer bij Vlissingen of Arnemuiden
     een stip aan de verre horizon verscheen
     was het of de angst plotseling verdween
 
     en als de vissers, eerder  uitgevaren
     weer veilig terug in de haven waren
     begon de klok “welkom thuis” te luiden    

BEZINNING-DANKBAARHEID-GEBEDEN

Gedichten van Hubke:


Toekomst...     (01)

Tussen geschiedenis
en het vage verschiet,
komt zeker en gewis
vreugde en ook verdriet;
was het slecht, was het goed
misschien was het een leer,
hoe het nu verder moet
en sterkt ons des te meer.

Tussen het verleden
en wat te wachten staat,
zit het nù, het heden
dat naar de toekomst gaat;
hoe je die tijd beleeft
kan niet zonder de kracht,
die de Heer ons dan geeft
met zijn goedheid en macht.

Tussen het verleden
en ons aller toekomst,
komen vele treden
leidend naar de uitkomst;
heb alle vertrouwen
in de Heer die ons leidt,
leven op te bouwen
dat ons vreugde bereidt.

    ’t Gedicht “Toekomst” is op 15-07-2007 door
    Rel. Gedichtensite uitgekozen als gedicht
    van de week (in de categorie “De Zilveren veer”).



Crucifix…     (02) 
   
Bij ´t kruisbeeld aan ´n tweesprong,
blijf ik tijdens een wandeling staan,
daarbij denkend aan de oorsprong,
hóe en waaróm alles is ontstaan.

Tot de dood werd Hij veroordeeld,
voor verlossing van onze zonden,
waardoor Hij velen heeft geheeld,
gekruisigd, getekend door wonden.
               
Als wij een kruisbeeld passeren,
laten we beseffen altijd weer,
dat het goed is Hem te eren,
dankbaarheid te tonen keer op keer.


Een lach…     (03)   

Je geest wordt verlicht,
door ´n lach op je gezicht,
hij is toch zo verrukkelijk,
daarbij ook nog aanstekelijk,
terwijl ellende er voor zwicht.


Kleur…     (04)

God heeft de menselijke wezens geschapen,
met een zwarte, witte of andere kleur;
de Goede Herder wilde met al z´n schapen,
vredelievend door één en dezelfde deur.

Echter deze menselijke kleurverschillen,
hebben op vele plaatsen dezer aarde,
wél geleid tot enorme meningsverschillen,
een kleinering van menselijke waarde.

Wanneer zal ooit het nodige besef ontstaan,
dat alleen het innerlijk belangrijk is;
strijd en dictatuur moet eindelijk van de baan,
dán pas is oorlog ook snel geschiedenis…


Opstekertje…     (05)

De tijd gaat snel, veel te vlug,
alles gaat als een flits voorbij;
blik vooruit en kijk niet terug,
zie de toekomst positief en blij.

Open het raam, kijk naar buiten,
naar al het moois van de natuur;
hoor eens hoe de vogels fluiten,
geniet dus van iedere dag en uur.


Dank U Heer…     (06)

Wij staan op in de vroege morgen,
zien de zon zo heerlijk stralen,
niet beseffend hoe goed wij leven,
terwijl velen armoe beleven 
en niet anders doen dan balen,
van kommer en de vele zorgen.   

Wilt U ons misschien vergeven Heer,
omdat wij niet doordrongen zijn,
van het in pure rijkdom leven
en onze naaste weinig geven,
terwijl hij leeft in zorg en pijn
en niet kan zorgen voor ommekeer. 

Laat ons d’armen helpen keer op keer
en…voor óns rijke leven... dank U Heer.


Luisterend oor…     (07)
Hoe hard ook het gegil
of gebrul als een leeuw,
als niemand luisteren wil,
helpt geen enkel geschreeuw.

Daarom is het zeer voornaam,
wanneer ´n ander iets zegt,
dat je bijzonder minzaam,
een oor te luisteren legt.


Gebed in stilte…     (08)

devotiekapel
kaarsen branden
verspreiden
sfeervol
helder licht  

knielend
vouwen we
de handen
voor gebed
tot Maria gericht  

die kaarsen
brengen
sfeer en warmte
flakkerend
in de duisternis     

een gebed
bij rust en kalmte
is een
goede steun
bij kommernis 



Dankbaarheid…     (09)

Doe je iets voor ’n medemens,
moet je geen dank verlangen;
daarom is het geen goede wens,
zó een medaille om te hangen.  

Staat die medemens jóu eens bij,
moet je hem daarvoor lonen;
wees dan oprecht en frank en vrij,
het óók met woorden aan te tonen.  

Te bedanken voor iemands daad,
is meestal een kleinigheid;
met Gods hulp en Zijn wijze raad,
toon je met gemak je dankbaarheid.


Marie en Jeu….     (10)

Marie van Pie en Jeu van Sjeng
Zitte mèt hun twiè op den Taore
Gezond, mèr misse allebei hun teng
Mèr ja, zoa zind ze ouch gebore

Same honderdzestig jaor wilt gèt zègke
Veural in deze moderne en jachtige tied
Af en toe doon ze nog ein keertsje lègke
Mèt meute, want zie zuut neet zoa wiet

Aan de toafel zitte ze ummer nevenein
Ein boterham of gèt angersj te knauwele
Doe zuus die twiè jao noats allein
En doe heùrs ze ummer wauwele

Ze höbbe zich zoa gère, die twiè
Sóms loape ze hand in hand
Al geit het ouch zoa flot neet miè
Ze vùrme echter eine schoane band

Ach kinger höbbe ze in hun léve
Mèt hel wèrke groatgebrach
Ze höbbe same al hun krach gegéve
En kieke terùk mèt eine gezónne lach

Loat de Mariekes, Jeukes en eederein
Geneete van alles in het Seniore-hoes
Loat veer sjteune en helpe op elk terrein
Op die maneer veule ze zich ummer thoes


Je naaste…     (11)  
     
Wie is er nou toch eigenlijk je naaste,
is dat jouw kind, je vrouw of je man
of soms die buurman, die in de haast,
ook al eens goedemorgen zeggen kan?

Vragen die men zich plotseling stelt,
opeens is er ´n antwoord losgeweekt;
je naaste is híj die aan de huisdeur belt
en je om hulp en ondersteuning smeekt.


De droom…     (12)  
   
Ik zag een heel kleine woning,
voor de deur zag ik Iemand staan;
hij klopte zachtjes op de deur
en wilde er naar binnen gaan.   

Opeens viel mij echter iets op:
die deur had helemaal geen klink!
ik dacht na, zocht naar het waarom,
vond echter niet de juiste link.  

Plotseling hoorde ik een stem
en die klonk duidelijk en hard:
“Die deur gaat van binnen open,
het is de toegang tot ons hart!”


Een nieuwe dag…     (13)   

De kalme nacht is verstreken,
een nieuwe dag geboren;
duisternis begint te breken…
…vogeltjes zijn te horen.

Wat zal deze dag ons geven,
veel vreugde of ook verdriet?
maar wát we zullen beleven…
…weten we tevoren niet.

We behoren ons te schikken,
in het lot dat is bepaald;
al doen we wegen en wikken…
…mooi als men de avond haalt.

Dan komt er opnieuw duisternis,
en wéér nieuwe dageraad;
of dit weer een gunstige is…
…ligt wél in Gods hand paraat.

Dit gedicht is ook geplaatst in: "Even alleen met God",
een uitgave van: Gedichtensite.nl.


De laatste trein…     (14)


Ik wacht geduldig op de trein,
tussen de lui op het perron;
dwalend gaan mijn gedachten,
naar vroeger, hoe alles begon.

Na een vrij lange studietijd,
toch snel een baan gekregen;
werkjaren met ups en downs,
bijna veertig aaneen geregen.

Momenteel aan het genieten,
van een welverdiend pensioen…
…dan zet ´t signaal van de trein,
mijn hersens weer op groen.
             
Dus stap ik opgewekt en blij,
in de vrij goed bezette trein;
ik zie een oude man…en denk……
……eens zal het de laatste zijn…


Bidden…     (15)

Bidden, een bezigheid,
met gesloten ogen
en gevouwen handen,
God vragen om ´n kleinigheid.

Maar bidden is veel meer:
steunen van je naaste,
hulp aan de zwakkeren,
in de schaduw van Lieveheer.

Of, staand in de natuur,
waar we tussen het moois,
Gods voetstappen vinden;
bidden kan overal, elk uur.

Dit gedicht is ook geplaatst in: "Even alleen met God",
een uitgave van: Gedichtensite.nl.


Wat houdt ’t leven in…?     (16)

Het leven bestaat uit allemaal kleine dingen
die ons dagelijks, ongemerkt soms, omringen
streef je naar een zo goed mogelijk resultaat
gegarandeerd dat ´t dan heel gunstig met je gaat 

heb je op zekere dag onverhoeds tegenslag
bid voor beter resultaat de volgende dag  
leven in naastenliefde en genegenheid
is ook een leven vol vreugde en tevredenheid.
                                                                             

Belangrijke dingen…     (17)

Er zijn mensen die geloven alleen wat ze zien,
zij die niet hopen zien vele dingen te zwart,
hij die geen liefde kent heeft een stenen hart;
hun levensstijl haalt nooit ofte nimmer ´n tien.

Geloof, hoop en liefde zijn belangrijke dingen,
door geloven heb je een rotsvast vertrouwen,
bij hopen kun je op verwachting bouwen,
in de liefde met genegenheid omringen.


Seniorenhoes…     (18)

Jaorelank in ‘t dörp gewoond
en veul kingerkes groatgebrach;
hel gewèrk, mè neet mie gans gezond,
höbbe ze ’t dorp vaarwel gezag.

Noe goon ze nao ’t zörgtehoes,
dao sjteit auch ein mekkelijk bèd;
mè wiet weg van eigen haard en hoes,
dat vilt veur d’r duivel ech neet mèt.

Laot die gooi auw luujkes en eederein,
geneete in ’t seniorenhoes;
laote veer hun sjteune op elk terrein
en zoa veule ze zich auch ummer thoes. 


Helden…     (19) 

Ik stop even aan’t kleine monument,
bij de plek waar eens het fatale schot viel,
de plaats waar ons een dierbare held ontviel
en wij stil willen staan bij dat moment.  

Zich erg inzettend voor ’n zeer goede zaak,
arbeidde hij als een van de onzen,
als een trouw lid van de ondergrondse,
aan een uiterst levensgevaarlijke taak.

Verzetshelden en ook frontsoldaten,
riskeren vaak hun leven voor de vrijheid
en ze zijn uitzonderlijke maten; 

de herinnering aan hun heldhaftigheid,
hebben ze ons echter nagelaten;
daarvoor verdienen ze onze dankbaarheid.

Oorlogs herdenkingskruis,
aan de Langeberg te Hulsberg.

Ter nagedachtenis aan hen die vielen 1940-1945.

Foto uit: GOLVEND HEUVELLAND,
van Chris Willems.

LIEFDE-RELATIE-FAMILIE

Gedichten van Hubke:


Hart…    (01) 
                    
Bekijk de vorm van een hart eens goed,
zie hoe mooi dit toch is samengesteld;
als je links en rechts apárt bekijken doet,
net of één oorschelp aan d’ander smelt.
                             
Wat is nou interessant aan dit verhaal:
als luisterende schelpen elkaar raken,
dan staat het hart plotseling centraal
en..dát kan liefde, vriendschap maken.


Liefdesharmonie…     (02)

Waar kan liefde groter, volmaakter zijn?
daar, waar twee harten elkander strelen,
waar men ook alle fouten, groot of klein,
in verdraagzaamheid onderling kan velen.

Al lijkt de buitenkant ook nog zo elegant,
inwendig kan het stormen als een orkaan;
maar bij een goed gesmede liefdesband,
zal een storm weer spoedig liggen gaan.

Verliefde harten vinden hun bestemming,
als ze vol zijn met begrip en sympathie;
zó heeft de liefde ook geen belemmering
en kan men spreken van ideale harmonie.


Moeder…     (03)   

Moeder zijn is…
zo vanzelfsprekend,
zo gewoon,
zo natuurlijk…

totdat…

deze vanzelfsprekendheid,
die gewone moeder,
er plotseling niet meer is…

ik neem haar in gedachten,
leg een arm om haar heen,
besef … dat ik moeder mis…


Ouders...     (04)

Ouders zijn de oorsprong van ons leven,
zonder hen zouden we nooit bestaan;
waarden die zij ons hebben gegeven,
helpen moeilijkheden te doorstaan.   

Daarom, eert de vaders en de moeders,
een oud en achtenswaardig gebod;
want de ouders zijn voor ons de hoeders,
zeer bepalend voor ons levenslot.


Grootouders…     (05) 

maandenlang de vrucht gedragen
soms moeilijk, maar zonder klagen
  
     blij naar ‘t moederschap geleefd
     iets dat niet élke vrouw beleeft

de partner heeft zijn best gedaan
door zijn lieve vrouw bij te staan
  
     de zwangerschap viel best wel mee
     en opeens komt de eerste wee

moeder in spe houdt zich moedig
de geboorte loopt voorspoedig
  
     beide ouders zijn trots en blij
     met de grootouders zij aan zij

hun ogen stralen, het doet goed
afstammeling van eigen bloed
  
     nóg eens optrekken met de jeugd
     verschaft hun bijzondere vreugd

als “grootouders” door het leven
zal heel veel voldoening geven


Relatie…     (06)    

Elke relatie kan gebreken hebben,
die ieder paar ooit wel eens beleeft;
maar liefde hoeft niet weg te ebben,
wanneer je écht om de ander geeft.


Ideale relatie….     (07)

…is ´n prille verliefdheid voorbij,
en ook echte liefde groeiend,
dan maakt dat zeer zeker, zij aan zij,
een relatie toch zo boeiend…

…niet alléén de liefde wordt gevraagd,
elkaars respect is óók een eis,
 steun, die méde de relatie draagt,
want breuken zijn daarvan bewijs…

…bovendien een zeer belangrijk feit,
is meestal de tolerantie,
zorgend voor goede stabiliteit,
resulterend in garantie…
    
  …voor een liefderijk samenleven…
        …weinig nemen en…veel geven…


Medemens…     (08)

Kopje koffie, kleine attentie,
aangereikt op iemands wens,
het is liefde voor je medemens.
anderen blij maken, amuseren,

mensen leren te onthaasten,
het is liefde voor je naasten.
arme mensen ´n beetje helpen,
laten delen in je eigen weeld’,
  
het is liefde voor je evenbeeld.
arm om andermans schouder,
een kort gesprekje, heel intens,
het is liefde voor je medemens.

























  

ZIEKTE-OVERLIJDEN-AFSCHEID

Gedichten van Hubke:


Trotse eik…geveld…     (01)

Een boom groeiend in praal en pracht
takken wiegend in de wind heel zacht

deel van de schepping rijzig groot
moet plotseling buigen voor de dood

toch zal die boom ons iets schenken…
…herinnering……nooit weg te denken…


Korte bloei…     (02)

’n mooie bloem bloeit met wonderlijke pracht
tot een vijand komt in de donkere nacht

haar uit de wereld van de levenden plukt
en niemand van ons allemaal het gelukt 

dit te voorkomen ondanks haar tegenstand
en een vruchtbaar leven glijdt uit onze hand


Eeuwig Licht..     (03)

Rustig wachtend op het naderend eind,
getergd door die vreselijke vijand,
had overledene zich voorbereid,
op het onvermijdelijke afscheid,
want met positieve dingen omrand,
bleven blijheid en humor overeind.

Heengaan met een glimlach op het gezicht,
en nabestaanden zoveel moed geven,
getuigt van bovennatuurlijke kracht,
de Heer die kommer en pijnen verzacht,
heeft dat ongetwijfeld ingegeven,
en verlicht de ziel in Zijn Eeuwig Licht.


Afscheid…     (04)

Jij
   jij was er altijd
   altijd stond je paraat
   paraat voor iedereen
   iedereen mocht je zeer
   zeer doet het afscheid
   afscheid door je dood
   dood betekent einde
   einde van een leven
   leven met karakter.

In deze droevige stond
is jouw levenscirkel rond.

Vaarwel
   vaarwel beste vriend
   vriend van ons allen
   allen hebben nu herinnering
   herinnering aan het bestaan
   bestaan van een goed mens.

Dit gedicht is ook geplaatst in:
"Als vlinders vliegen we naar de sterren", een uitgave van "Dela".


 Iemand missen…     (05)

Als vader plots overlijdt, doet ´t pijn,
hij is immers de rots in de branding,
die er altijd voor het gezin moet zijn,
bij turbulentie en ook bij verzanding.

Moeder is er op zekere dag niet meer,
de spil in een gezin ten grave dragen,
is een verlies dat doet ontzettend zeer,
voor nabestaanden zeer zware dagen.

Een kind verliezen verdrijft al je moed,
voor beide ouders bijna niet te dragen;
het afgeven van je eigen vlees en bloed,
doet je denken en doen totaal vervagen.

Maar hoe hard ook, één ding is zeker:
wil je ´t leven brengen in kalmer water,
zul je moeten drinken die bittere beker;
verdwijnen zal dan die bitterheid, later.


Op het kerkhof…     (06)

Zomeravond…in alle stilte,
uitrustend op een eiken bank,
zit ik bij de oorlogsgraven,
van hen die hun leven gaven,  
waarvoor onze oprechte dank…
…doch ondanks alles voel ik kilte.

De kilte van dierbare doden,
makkers, nog jong van lijf en geest,
waarschijnlijk veilig bij de Heer,
maar ik overdenk telkens weer,
waren die helden niet geweest…
…was ons de vrede niet geboden.

Afscheid nemen van dit aardse rijk,
is voor iedere mens een must,
maar zó jong z´n leven geven,
doet zeker de eer beleven,
te genieten van vree en rust…
…in het heerlijke Hemelse Rijk.
        
…zij gaven hun leven……voor onze bevrijding…


Hiernamaals…     (07)

Soms wordt er op de dood gewacht,
als een verlosser van het lijden;
vaak komt hij geheel onverwacht
en op de minst geschikte tijden.   

Dan begint het leven nogmaals,
voor de ziel die het lichaam verlaat;
levensreis naar het hiernamaals,
waar de Heer op haar te wachten staat.  

Waar zou dat hiernamaals toch zijn ?
een vele malen gestelde vraag;
moeilijk voor het menselijk brein,
want elk antwoord is bijzonder vaag.  

Zal er hel of hemel wezen?
niemand die ‘t ooit vertellen kan;
mensen hoeven niets te vrezen,
wanneer zij leven volgens Gods plan.


Schreiend hart…     (08)

…in gedachten komt hij de kamer binnen
zeer onwennig, weet niet wat te beginnen
wil plotseling wat zeggen, maar schrikt dan zeer
haar zitplaats is leeg, ze is er écht niet meer
lang hebben ze samen lief en leed gedeeld
veel plezier gehad en ook wonden geheeld
gelukkig zijn de kinderen er nog vaak
zorgend voor de nodige hulp en aanspraak
te leren leven met dit grote gemis
vereist dat er steun en Godsvertrouwen is
dán zal verdwijnen de innerlijke smart
een gunstig perspectief voor ´n schreiend hart…


Rust in vrede…     (09)

Een dierbaar mens is heengegaan…
…heeft de strijd nu opgegeven;
in onz’ogen verschijnt een traan…
…hij had ’n lang, vruchtbaar leven...      

Hij ligt daar zo vredig en stil…
…en ‘t hoeft echter geen betoog,                         
dat zijn laatste weg, zo God wil… 
…geplaveid is naar Hem…omhoog…
          
Dat beeld in onze gedachten…
…stemt ons heel dankbaar en gerust;
daarbij zal de pijn verzachten…
…wanneer hij in Gods armen rust…


Beterschap…     (10) 

Gezondheid is een wens
van iedere zieke mens
        hij wordt soms alleen gelaten
        door de familie of zijn maten
maar in zulke donkere tijden
zijn altijd mensen aan zijn zijde
        die hem helpen en eraan denken
        om liefde en troost te schenken
laten we heel eerlijk wezen
liefde zal helpen te genezen
        ´t is geen gemakkelijk gegeven
        met iets “te moeten leren leven”
maar dán zijn hulp en vriendschap
medicijnen voor ´n echte beterschap


Klokje…tikt niet meer…     (11) 
       
Een klokje aan de muur of op de kast,
tikt maar door, gaat de hele dag zijn gang;
raakt dit klokje eens door slijtage vast,
na reparatie tikt het weer voor lang.   

Menselijk klokje is zo ingepast:
het motortje mag het niet begeven!
loopt het desondanks op ´n keertje vast,
moet een mens helaas ´t leven geven.


Adieu...tot ziens…     (12)

Plots ging je heen…

           …toen…

…schoof er een wolk voor de zon,
stopten de vogels met zingen;
regen druppelde op het gazon,
allemaal louter trieste dingen…
  
…het zonnetje gaat weer volop stralen,
op het droge gras, met groene schijn;
de vogels zingen weer in alle talen,
als we eens vereend gelukkig zijn…


Pijn…     (13) 

O jij vervelende pijn,
die over mij wil beslissen,
wat zou ik gelukkig zijn,
indien ik je toch kon missen.

O jij doordringende pijn,
nooit kom ik geheel van je af,
altijd wil je bij me zijn,
en zoiets vind ik toch zo laf.

O jij ondraaglijke pijn,
op ´n keer houdt je lafheid stop,
en dan word jij uiterst klein,
helaas…… dán is ´t leven op.    


                Dit gedicht is omgezet in “Sjilvend´s Plat”,
                door de heer Lej Dohmen, Schinveld:              

Pieën...

Och, doew vervaelende nötte pieën
Diej uuëver mich wilt doeë besjlisse
Doew hulsj mich mer get aan de lieën
Mer ich kan dich waal gans good misse !!

Och, doew ummer zungelende pieën
Noeëts mieë kòm ich van dich aaf
Doew dees, es woasj-te alleen de mieën
En dènk ich dèks: doew nötte batteraaf !!

Och, doew neet mieë te verdraage pieën
Mer èns huuërt toch diej gejoeëdas op
Dan wuuësj-te veuël minder en erg fieën
Joamer genòg…zit dan miej laeve drop !!

NATUUR-SCHEPPING-GEBOORTE-LEVEN

Gedichten van Hubke:
                                                                                                                                                                           .
Herfst…     (01)



Najaar, bloemen verwelken,                        
verliezen bladeren en kelken;                                   
windvlagen in het gezicht,                            
ook voelend in ieder gewricht.               


Maar laten wij niet zeuren,                          
de herfst bevat toch zoveel kleuren,             
met een wonderlijke pracht,                         
van bijzonder fel…tot heel zacht.                 


Een tijd waarvan men geniet,                                  
of ’t zonnetje nou schijnt of niet;                 
Herfst…seizoen in het leven,                        
ons door de schepping gegeven.                   


Al speelt herfstweer ons parten,                               
voornáám is…zon in onze hárten,                
die haar warmte zeer intens,
ook uitstraalt naar de medemens.    
           
Gedicht kreeg op 02-11-08
een eervolle vermelding op de Rel.gedichtensite.

Tevens is dit gedicht gebruikt voor de samenstelling
van een DVD over de natuur door Frans van Loo:

                "Herfstkleuren, Paddestoelen en Bessen". 


Boeiende Schepping…     (02)


…menig bloeiende boomgaard,                    
met vele bloemen aan de rand,                    
is’t aanschouwen meer dan waard,              
in ons heerlijk natuurrijk land...       


…prachtige druivenranken,
tussen de bergen en dalen,                
hier en daar staan er banken,                      
die rust en stilte verhalen…              


…orchidee, distel en roos,                
weelderig groeiend en bloeiend,       
uit zaden van knop of doos,                         
heel de Schepping Gods is boeiend…           


          Gedicht kreeg op 30-06-08
          een eervolle vermelding op de Rel.gedichtensite.



Geboorte…     (03)


Vele kindjes worden geboren,                      
komen de wijde wereld binnen;        
wezens die kunnen zien en horen,     
een levensreis willen beginnen.         


De ouders verheugen zich enorm,    
op de geboorte van ’n nieuw kind;   
de kinderkamer is in topvorm,         
waar de baby z’n nieuw nestje vindt.


Omringd door optimale zorgen,       
kan hij in alle rust gaan groeien;     
niet bewust van de dag van morgen,
zal hij dra met anderen stoeien.



Een gave Gods…     (04)


Ontstaan uit intens beminnen,
is er nu geboren een nieuw kind;
komt de wijde wereld binnen,
hopelijk dat ‘t er vrede vindt.


Een nieuwe mens, heel bijzonder,
zó mooi, niet te vatten door ons brein;
heel normaal, maar toch een wonder,
geen twijfel dat er een God móet zijn.


Een geboorte heeft telkens weer,
iets aparts dat mensen zeer verblijdt;
daarvoor danken wij onze Heer,
met ’n gebed van tevredenheid. 



Handen…     (05)


Twee handen gevouwen in elkaar,
beide vanuit dezelfde bron gevoed,
vormen voor even een mooi gebaar,
bij een kort gebed en dat doet goed.


Als twee handen hun voeding vinden,
ieder apart uit een andere levensbron
en zich op een moment samen binden,
dan schijnt in de harten weer de zon.


 
Gods scheppende Hand…     (06)  


…voorbij is de winterse kilte,                                  
aangenaam is de temperatuur;                                
we voelen en horen de stilte,                        
lopend door de prachtige natuur.


…lieveheersbeestje onder een blad,                         
een vlinder op een ontloken bloem,              
’n kever kruipend over het pad,                               
om ons heen louter bijengezoem…               


…opeens zien we een volwassen ree,           
schichtig kijkend door het struikgewas;                  
dan graast ze verder, geniet tevree,             
van het weinig aanwezige gras…                 


…mógen genieten van de natuur,                            
en alles wat deze tentoonspreidt,                 
elke maand, iedere dag, elk uur,                              
is toch een reden tot dankbaarheid…                      


…onze aarde in al z’n schoonheid,               

immens, kostbaar als een diamant,              

is het bewijs van d’aanwezigheid,                
van Gods machtige, scheppende Hand… 

Dit gedicht is geplaatst in het Mei-nummer 2011 van het maandblad "Licht",
een uitgave van PKN Rijnsburg, dat bij 7000 gezinnen wordt bezorgd.

Nieuw leven…     (07)


Voor altijd in verbondenheid,                                  
als trouw echtpaar door het leven,              
in pure liefde van duurzaamheid,                 
wederzijds geven en vérgeven.                     


Bij het verlangen naar een kind,                  
is de liefde soms zeer intens,                         
die dan ‘t hoogtepunt ondervindt,                
bij vervulling van die grote wens.                


Een geboorte is heel normaal,                                 
doch veroorzaakt grote blijdschap;             
het nieuwe wezentje staat centraal,             
tussen het dubbele ouderschap.                    


Nieuw leven heeft aangevangen,                 
als’t kind de moederschoot verlaat;             
de ouders hebben het verlangen,
dat hun spruit de juiste weg inslaat. 




Levensroman…     (08)  


Periode van
levensbegin tot einde
is als een roman
geschreven voor ieder mens
waarvan hij hoopt naar Gods wens



Schrikkeldag…     (09) 


Negenentwintig februari, o schrik , o schrikkeldag,
dat je maar één maal in de vier jaren komen mag ,
is schrikkelijk voor allen die deze dag geboren zijn;
zij vinden, o schrik , jouw imago helemaal niet fijn…




Weerman…     (10)


Weerman, wat zal het weertje morgen zijn?
Valt het tegen of wordt ´t echt een zegen?
Geef ons toch eens ´n keertje zonneschijn!
Want meestal voorspel je wind en regen!




Vandaag…     (11)


Gisteren…Vandaag…Morgen
drie dagen, mét of zónder zorgen


Gisteren is reeds geschiedenis
Morgen nog gehuld in duisternis


Vandaag, omarmd door historie en mystiek,
is als nieuwe dag nog helemaal ongebruikt;
beleef hem opgewekt, zinvol en energiek,
vooraleer morgen als een bloem ontluikt.



Wereld naar ieders wens…     (12)


Een vogel zweeft gestaag over het dal,
gebruik makend van goede thermiek;
klein wonderlijk schepsel in het heelal,
wijl de wind ruist als zachte muziek.


Eén der voortbrengselen van de natuur,
waarin wij met trots willen leven;
of alles blijvend is voor lange duur,
wordt door de toekomst uitgewezen.


Denkend aan de immense bomenkap,
luchtvervuiling, zeehondenslachting,
beginnende sloop van Gods meesterschap,
leidt dit naar sombere verwachting.


Respecteer schepping en behoudt natuur,
bestaand uit planten, dieren, …mensen;
deze laatsten bezitten kracht en vuur,
te handelen naar ieders wensen.


    
Zonsondergang…     (13)   


Op ‘n warme zomeravond zit ik tevree,                               
op een terrasje heel dicht bij het strand,                             
genietend van’t uitzicht over de zee,                                   
in 'n klein idyllisch plaatsje in Engeland.                                
  
De zon heeft de hele dag goed haar best gedaan,               
door vertoon van verwarmende krachten;                          
maar ik wil haar persé zien ondergaan                               
en zit daar nu heel geduldig op te wachten.                        


Ze zakt steeds verder weg in de enorme zee,                                   
en zal snel de waterspiegel raken;                                       
neemt een kleurenmengeling met zich mee,                         
tot ’s werelds andere zijde gaat ontwaken.                         


Langzaam wordt het donker terwijl ’t licht verdwijnt                    
ik ga nu rusten, want het is al laat,                                     
vóór de zon voor een nieuwe taak verschijnt                                  
en weer vriendelijk stralend aan de hemel staat.



Steenrijk…     (14)

In Gods natuur met haar mooie kleuren,
wandelen man en vrouw hand in hand,
op een grindpad langs de mooie bosrand,
vol bloemen met allerlei geuren.

Aandachtig peinzend over hun leven,
raapt hij voor elk geluksuur een steen,
gooit voor ´n tegenslag er eentje heen,
welk resultaat heeft dat gegeven?

Zijn handen tonend, zegt hij tot zijn vrouw:
“Als ik het restant stenen bekijk,
voel ik geluk met jou en ben.…steenrijk,
….slaat de balans door naar vreugd en trouw”.


Schepping…     (15) 
 
God schiep zoogdieren, vogels, vissen en reptielen,
lopers, vliegers, zwemmers, kruipers zonder zielen;
toen maakte God uiteindelijk wezens met verstand,
maar bij déze schepsels loopt het vaker uit de hand.

Natuur…     (16) 

Prachtige natuur
van de Schepper gekregen
geniet er maar van
en wees dankbaar met Zijn plan
beschouw het als een zegen

Valkeberg…     (17)

Valkeberg, plaats woa ich geboare bin
woa deere drave in alle drögkde
en ich eigelek de sjtilte huëre kin    

Valkeberg, in de sjoët der heuvele
woa veüle mijmere en minnekoze
en op ein bengske kinne keuvele    

Valkeberg, noa grot en vuursjteinmien in
en ouch noa kasjtièle, Schaesberg en kloes
gebórge good um te gaon en te zin    

Valkeberg, ein plaats um gaer te druime
woa de beekskes en beke al kabbelend
water al iëwe langks loate sjtruime    

Valkeberg, gesjoape es ein prachtig sjtök
woavan veer toch zeker moage hope
op ein langk besjtoan mèt hièl veül gelök  


Voortplanting…     (18)

het is geen overdreven roem
     voor die jeugdige trouwe ziel
            echter zij was een reine “bloem”
            twintig lentes en dan nog maagd
      perfect volgens den ouwe stiel
door een jongeman uitgedaagd

men kan’t wél of niet geloven
     er begon iets moois te bloeien
          vlammetje was niet te doven
          dus werd de liefde bezegeld
     snel begon er iets te groeien
en nieuw leven was geregeld

“bloembestuiving” zoals het hoort
     de maagdelijkheid ontnomen
          en zo planten mensen zich voort
          “gaat en vermenigvuldigt u”
      is in bijbel opgenomen
voor veleden, toekomst en nu


DE VIER JAARGETIJDEN...     (19)


1-ste jaargetijde:     Lente… 

De vroege lente zorgt voor frisse natuur,
knoppen ontluiken aan planten en bomen;
binnen vrij korte tijd staat alles in bloei,
beginnen lentekriebels weer te komen. 

Na korte tijd zullen planten volwaardig,
zich wederom vertonen aan iedereen;
we hebben dan een prachtige tijd gehad
en gaat kalm het eerste jaargetijde heen. 


          2-de jaargetijde:     Zomer…
         
          Wanneer de zomer weer aangebroken is,
          dan staat de zon op het allerhoogste punt;
          men gaat aan de gang met vakantieplanning,
          hopelijk zorgt het weer voor een goede stunt. 

          Het is tijd van hooien, maaien en oogsten,
          terugkerende werken, ieder jaar wéér;
          de zomer, voor vélen een voorname tijd,
          hierop verheugt men zich telkenmale zéér.  


3-de jaargetijde:     Herfst… 

Tijd van verwelkende bloemen en kruiden
en rijpingstijd van de heerlijke druiven;
ieder jaargetijde heeft zijn bekoring,
op wijnfeesten kan men drinken en fuiven.

Najaar, een tijd van wonderlijke kleuren,
herfstkleuren van een uitzonderlijke pracht;
het is een natuurgeschenk voor de mensen,
mooie gave Gods vóór het winterweer wacht.


          4-de jaargetijde:     Winter… 

          Wachtend sta ik op de brug naar winters weer,
          nog korte tijd en de bomen zijn weer kaal;
          de prachtige kleuren zijn dra verdwenen,
          lagere temperaturen zijn normaal.   

          Winter, periode van sneeuw, ijs en kou,
          terugkijkend kan dit echter niet storen;
          Kerstmis in zicht en vree in onze harten,
          zo worden nieuwe voornemens geboren.

 
Zinnen….     (20)

Tijdens iedere levensfase……

alles kunnen zien en horen,

dingen gelijkend op oasen,

heerlijk, zomaar aangeboren...

…zo ook het proeven en ´t ruiken,

en van God gekregen gevoel,

helemaal gratis te gebruiken…

…zo trof onze Schepper zijn doel...

Als men deze zinnen goed benut,

            heeft het leven zeer zeker nut.

Hij die het goede in d´ander ziet,

tevens toont een luisterend oor,

stoort zich zeker aan diens fouten niet…

…en zit dus op het goede spoor.

Een goede reukzin en fijne smaak,

brengen veel……op geestelijk vlak,

voor fijne vriendschap ´n goede zaak…

…fijn gevoel in menselijk pak.